Bekçiler ve Bekçilik Geleneğimiz, Türkiye’de Bekçilik Sistemi

Osmanlı’da bekçiler (Çarşı, Mahalle Bekçisi veya Mıntıka Bekçisi de denir) yarım saatlik aralıklarla sokakları dolaşır, sabah ezanı vakti girdiğinde ellerindeki sopayı hızlı hızlı kaldırımlara vurarak vaktin geldiğine işaret ederdi. Yine Osmanlı İmparatorluğu’nda, asayişi temin etmek üzere geceleri devriye gezen bekçilere “Ases” veya “Pâsbân” denirdi.

Yangınları haber vermek yine bekçilerin bir göreviydi. Mahalle halkından birinin haremine bir saldırı söz konusu olduğunda yine bekçiler haberdar edilir, bekçi de gençlerinin ve sucuların kol yardımıyla suçluları anında cezalandırıldı.

Mahalle muhtarının önünde uygulanan ceza merasiminde suçlular sıklıkla falakaya yatırılırdı. Eğer kabahatleri daha da büyükse şahitlerle beraber doğruca kadıya götürülürdü.

Mahalleye birisi taşınmak istediğinde bekar olup olmadığı soruşturulur, bekar birisi ise evi kiralamasına izin verilmez şehrin hanlarından birisine gönderilirdi.

Gelenin özelliklerini iyice öğrenir aile hayatı ile bilgileri önce imama sonra da bağlı olduğu yiğitbaşına anlatırdı. Bekçilerin girişte belirttiğim vuruşları saatin kaç olduğunu da gösterirdi. Ellerindeki sopayı hafifçe kaldırıma vurması yarımı, kuvvetli vurması ise tam saati belli ederdi.

1995 yılında Bekçi alımları dursa da mevcut düzenlemeler sonrası 2025 itibariyle 70 civarı kadın olmak üzere 28 bin 773 Mıntıka Bekçisi ülke genelinde görev yapmaktadır.