Domuz Eti Mutfağımıza Böyle Giriyor

Etin kilosu ülkede aşağı yukarı belliyken 4’te bir fiyatına nasıl sosis sucuk olur tartışmaları bizim gibi “et mangal tutkunu” toplumlarda yıllardır yapılır durur, sonrasında; “bu kadar domuz çiftliği varken bu etler nereye satılıyor” deriz ve fazlaca da deşmeden konuyu kapatırız.

Belki de kurcalamak istemeyiz. Domuz konusunda yeterli bilgiye sahibi olmayanlar için resmi kaynaklar üzerinden derlenen bu makalenin ilgi çekici olacağını düşünüyorum.

Biraz domuz skandalları ve gıda güvenliği, biraz da domuz hayvanı hakkında genel bir bilgi etrafında gezineceğim.

Türkiye’nin hemen hemen her köşesinde çoğu ruhsatsız domuz besicileri bulunuyor.

Sayılarını yüzlerle ifade edenler var, özellikle tatil yörelerinde fazlaca bulunabiliyorlar. Bırakın kokudan yaklaşılmayan çiftlikleri, avlanan yaban domuzlarının dahi otellere satıldığı belgelenmiş.

Bu etler genellikle kıyma haline getirilerek pazar bulmakta. Yemek fabrikaları, otel ve restoranlar ne yazık ki daimi müşterileri olabiliyor. Lokanta, kantin, kışla ve öğrenci yurtlarını saymıyoruz.

Mevzuattaki cezaların caydırıcı olmaması, domuz bakımının nispeten ucuz oluşu ve kısa sürelerde fazlaca doğurabilmesi işin tuzu biberi.

Domuz ve diğer etlerin aynı tavada pişirilmesi ve ve aynı bıçakla kesilmesi işi bilenler ayrı bir facia. Keşke hadise bu seviyede kalsa ama bu etin miktarının Türkiye’de tükettiğimiz yıllık kırmızı et miktarının neredeyse yarısına tekabül ediyor oluşu durumu içinden çıkamayacağımız korkunç bir hale sokuyor.

Üstelik bu sözde işletmeler yılda bir kez denetleniyor veya denetlenmiyor bile. Evrak işlerini ise veteriner ve atama bekleyen gıda mühendisleri değil tamamen duygusal çalışan hevesli zabıtalar yapıyor.

Çok daha sarsıcı bir bilgi daha paylaşalım: “2012-2017 arasında 600 civarında firma incelenmiş ve birkaç yüz parti ürün ifşasından öteye gidilememiş. “Hayatımda domuz yemedim” ifadesinin bir Türk vatandaşı için ne yazık ki geçerliliği yok görülebileceği üzere.

• Otelcilerin; “mutfakta domuz kullanıyoruz” ifadesi, haber değeri dahi taşımıyor. 
• E920 sistain adlı katkı domuzdan elde edilip unlu mamullerde kullanılıyor.
• İstanbul’un su ihtiyacını karşılayan Sazlıdere barajına halen atıkları atılmakta!
• Elbise, ayakkabı ve berber fırçaların neredeyse tamamı domuz kılından mamul. 

Domuz eti gerçekleri:

Çoğu pideci, lahmacuncu ve fırıncı; plastik yerine dayanıklı olduğu için domuz kılından yapılmış yağlama fırçalarını tercih ediyor. 

Leş ve kendi pislikleri dahil neredeyse her şeyi yiyebilen domuzlar, 20 sene kesilmezse 400 yavruya kadar doğurabiliyor.

Tüm bu yazdıklarımızı neredeyse cilalayacak bir son bilgi ancak 7 Aralık 2016 sayılı resmi gazete tebliğine göre, et ve süt kurumu, Moldova’dan sıfır gümrük vergisiyle 500 ton domuz eti ithal etmiş.

Nerede kullanılacak, kim yiyecek ve neden böyle bir düzenlemeye ihtiyaç duyuldu bilinmiyor. Domuz sevdamız tam gaz devam ediyor.

İsrail’de domuz eti satarken yakalanan bir kişi 15 yıl hapis cezası alabiliyorken Müslüman bir ülkede bu işlerin bu kadar kolay yapılabilmesi gerçekten tez konusu olabilecek bir durum.

Gerçi at etinden tas kebap, nişasta bazlı bal, tek tırnaklı hayvan eti yerken domuzları konuşmaya sıra gelir mi bilemiyoruz. Türkiye’nin Dünya üzerinde en çok domuz çiftliğine sahip Müslüman ülke olduğuna aldırmayan, yine de şikayet etmek isteyenler için ALO 174 gıda hattı devrede.